Yalnızlık bastırmak için köpek alıyor insanlar. Alıyor ya, beğenemedin mi? Aksine, çok beğendim. "Çocuk baksın onun yerine" diyorlar. Halt etmişler. Çocukla köpek aynı şey mi? Hepinize kafa attırmayın. Çişe çıkarıyorsun, başını seviyorsun, aşısını yaptırıyorsun yetiyor ULAN. Çocukta yetiyor mu? "Hayvan şeyedeceğime insan şeyederim, daha sevap." O zaman o sevabı sen kazan ARKADAŞIM. Herkes aynı şeyi yapsa, o zaman yapacak başka şey kalmazdı.
Evet, ağzımdan sinir salyaları saçarak yazdığım bu anlamsız intronun ardından diyorum ki, İsveç'te manyak köpek popülasyonu ve trafiği görüyorum. Hayatımda bilmediğim cinslerle burada hasbıhal eder olduk, o derece. Bunlardan bir tanesiyle bugun metro istasyonunda (ömrüm solucan gibi yer altında geçiyor, evet.) tanış oldum. Cinsi Pomeranyan, adı da bence Popiş olmalıydı. Sahibi ne takdir ettiyse, bilmiyorum. Pomeranya neresi, tam kestiremiyorum. Umarım uygarlık savaşında bayrağı taşıyan bir memleket değildir (Prusya'nın bir bölgesiymiş-powered by Google).
Ben bu köpeği alırım, kızartmadan borcama yerleştiririm. Çıtır çıtır yerim. Lüp lüp yerim. Böyle bir tatlılık yok. Bu gece bana uyumak haram. Tek hayalimsin, her şeyimsin Popi. Lütfen bana gel. Kendiliğinden.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder