20 Ocak 2010 Çarşamba

19 Ocak 2010

Onu son görüşümün üstünden 12 saat geçmeden hastaneye kaldırılan anneannem, ben İsveç'e inmek üzereyken vefat etti. Sözünü ettiğim, okuyamadığı hikayemle birlikte ona huzur diliyorum. Burası, blogumda sanal bir mezar taşı olarak hüzün saçmasın; anneannemin güzelliğine dikilmiş bir anıt gibi dursun, her baktığımda bana onu hatırlatsın, sabır ve ilham versin. (Paragraflar yine birbirine yapıştı maalesef, onları da bir ara düzeltirim.)


Düzeltme: Öyküyü içinde bulunduğu kitabın piyasaya çıkması sebebiyle buradan kaldırdım. (19 Ocak 2010) Kitap için: http://www.cumhuriyet.com.tr/?hn=186396

4 yorum:

Ali dedi ki...

güzel.tanıdım aşkın en saf halini.

Gadno Kopele dedi ki...

çok çok şükela...

Elmoş dedi ki...

Teşekkür ederim. Font iyice küçülmüş, karınca duasına dönmüş. Ona rağmen okuduğunuza çok sevindim.

nick bulamadim dedi ki...

Basin sagolsun. Anilarda, duslerde...