Bir direnişin öyküsü : Çarşı, Bono'ya da karşı

Böyle yarım kalmış, devamıvar nitelemeler olur ya gazetelerde veyahut film festival kataloglarında; bir direnişin öyküsü, yürekburkan bir dram falan gibi. Şakkadank diye iki noktanın ötesine de bir isim koyunca al sana hazır başlık.

Geçende Deniz, Bono'nun nasıl da çakma mesih olduğundan bahsetmişti, taa o zamandan ona düplik mahiyetinde bir şeyler yazayım demiştim. Kısmet olmadı. Şimdi tesadüfi bir Elton John şarkısı vesilesiyle, şahane bir benzerliğe daha parmak basmak istiyorum. Bir yanda gergin adam rollerinin, hem komiği hem psikopatı aynı yapmacıklıkta oynayabilmelerin adamı Robin Williams; diğer yanda suya sabuna dokunmadan, fakir ülke seyahatleri esnasında jetinin arka koltuğuna kurularak şıpınişi politik çözümler üreten, Beyaz Saray friendly, 21 yüzyılın şık isyankarı Bono. Tabi adam hayata başka bakıyor ağbea, pembe gözlükle bakıyor ya. O çözüm üretmesin de biz mi üretelim? Kıymetli evrak gibi adam alimallah, bonoçekpoliçe.

Bunun yapılmışı varmış meğer. Tespitim tesbih olmuş ellere, dillere.

Ne diyordum, tesadüfi bir Elton John şarkısı. Aslında Elton John'la Sayın Williams'ı benzetecektim de, gönlümce fotoğraf bulamadım. Şimdilik Bono'dan akustikakademik bir parça geliyor: Diplomamı dürdüm de yedim.